Живот по смртта и реинкарнација

Дали постои живот после смртта?

Никој не може да даде потврден или негативен одговор на ова прашање. Но, ако би имало само еден живот на земјата, многу работи би биле нелогични и необјасниви. Би изгледало многу неправедно или случајно. За сите пророци и пророчици и многу големи духови се подразбирало дека човекот поминува низ бројни животи на земјата.

Што се случува по смртта?

Луѓето кои имаат блиски искуства на смрт кажуваат за искуства кои често се слични. Но, нивните искуства не можат да дадат сеопфатен одговор на прашањето: „Што се случува по смртта?

Габриеле известува во своите книги дека човечката душа е иста и од оваа и од другата страна. Душата ги зема сите нејзини светли и засенети аспекти со себе во отадестраниот живот. Таму ја привлекуваат области кои ѝ одговараат. Исто така е опишано како душата може да продолжи да се развива во други светови, додека на крајот не замине во друга инкарнација.

Што значи да се умре?

Габриеле исто така објаснува што значи да се умре, помагајќи им на читателите да ја разберат важноста на мудрото користење на земните денови. Габриеле зборува за фактот дека животот на земјата е училиште и време за учење. Ако човечката душа не ја достигне целта за учење, таа ќе биде соочена со истите задачи во идните животи на земјата.

Она што ѝ доаѓа на душата, тоа го предизвикала таа самата - Бог не ги казнува луѓето. А ниту тоа што таа го носи со себе во новата инкарнација, исто така, не доаѓа од Бог. Дури ни страдањата што таа би можела да ги доживее во човечкото тело.

Дали има реинкарнација?

Доктрината за реинкарнација е тесно поврзана со „законот на сеидба и жетва“, кој ја вклучува и правдата: „Што човек сее, тоа и ќе жнее.“ Ова знаење може да стане одлучувачки клуч за личниот пат во животот или да се разбере сопствената судбина во животот и да може многу работи да се променат на подобро.

Законот на „сеидба и жетва“ им бил познат на првите прахристијани. Ова пак претпоставува дека веќе постоел „живот“ пред овој земски живот и исто така „понатамошен живот“, т.е. живот после смртта или после овој земски живот.

Како на овој свет, така и во отадестраното

Животот на овој свет како и на другиот свет се состои од комуникација. Човечката свест одлучува што човекот доживува како реалност. Ако божественото што го проникнува овој свет за него е реалност, тој исто така постепено ќе ја менува комуникацијата со сè што го опкружува.

Препознавањето дека ние сме битија на универзумот сè повеќе ќе ги обликува нашите постапки во текот на нашиот земски живот. Оваа профинетост на нашето битие тогаш одлучува во кои области ќе се развиваме понатаму во отадестраниот живот. Ако, пак, сме само заглавени во материјата, душата по животот на земјата дознава дека таа не живеела т.е. живеела само занесено, како во сон, да, дека ја живееле дури и други сили.

Која е смислата на нашиот земски живот?

После некоја болест или удар на судбината, луѓето често почнуваат да се прашуваат за смислата на животот. Некои бараат одговори во религија, која пак зборува за вера – но не за знаење. Науката, од друга страна, дава одговори кои разјаснуваат многу работи - но тие сепак се однесуваат на материјата.

Во одреден момент, трагачот сфаќа дека мора да има повисоки закони кои придвижуваат и одржуваат сè. Почнува да се истражува себеси и сè повеќе го менува своето однесување. Затоа што чувствува дека сме тука за да се препознаеме себеси и повторно да ја развиеме љубовта кон Бог и ближните. Ова е предуслов за враќање во нашиот вечен дом. Материјата е, така да се каже, само земно училиште.